Break

Break
Na het eerste semester heb ik ook officieel de eerste vakantie erop zitten. Gelukkig! Het is hier op dit moment ‘winter’. Denk aan Nederland: nat maar zonder de extreme kou, het blijft rond de 20 graden. Deze maand heeft het echt enorm veel geregend. En niet zomaar een lief onschuldig buitje. Hele rivieren konden ermee gevuld worden. Gelukkig is het nu eind juli, de ergste maand van het hele jaar is dus bijna voorbij want het schijnt in augustus weer beter te worden waarna hopelijk in september de bikini’s weer uit de kast mogen.

Naast m’n baantje in het conventie center - begon na 5 weken deel van het interieur te worden - heb ik tijdens m’n vakantie ook vrijwilligerswerk gedaan voor de universiteit: de introductie van nieuwe internationale studenten. Dit was echt heel erg leuk. In het welkomscenter gezeten, hier komen alle nieuwe studenten als eerste om email-account en paswoord aan te maken maar ook om geinformeerd te worden over de sociale activiteiten, informatie sessies en nog veel meer zoals rondleidingen geven over de campus. Hier leerde ik gelijk ook m’n eerste harde les: houd prive en zakelijk gescheiden. Haha. Er was een totaal oversture jongen ergens uit Afrika. Hij stond echt bijna op het punt in huilen uit te barsten en terug naar huis te gaan. Dus heb ik wat ‘EHBO’ en advies gegeven hoe te overleven en wat in welke volgorde te doen. Maar ook met de boodschap dat als ik verder kon helpen hij altijd kon bellen. Dat was de fout! Al de eerste 24uur had ie 6x gebeld en op de meest onchristelijke tijdstippen zoals 3u snachts. Dus na 2x te hebben opgenomen de eerst dag belt ie nu nog steeds om te vertellen hoe het met hem gaat en wat ik dit weekend ga doen. Dit is een gok sinds ik de telefoon niet meer opneem...

Daarnaast heb ik m’n eerste ervaring in het Australische ziekenhuis ook achter de rug. Een te grote wes had zich in m’n been geworpen waarna deze enorm opzwol, blauw/zwart werd met blaasjes erbij en ik strompelde als een oud wijf. Das even wat anders dan in Nederland. Je moet eerst naar een loket toe waar achter schot-vrij-glas(?!) een dokter zit die je eerst gaat ondervragen en je vervolgens alles moet laten zien. Houd in gedachte dat de wachtkamer middels een glazen wand gescheiden is en iedereen je dus kan zien. Ik dank mezelf nog steeds dat ik een uiterst wijde broek had aangetrokken en ik dus mn pijpen omhoog kon doen om mn bovenbeen te laten zien en niet m’n broek naar beneden . Maar goed daarna moet je wachten tot je naar het volgende ‘loket’ mag namelijk die van de financiele afhandeling. Daarna weer de wachtkamer in en een andere wachtkamer. En dan komt er eindelijk een soort van McDreamy dokter je halen. En dan schrik je toch best even, alle behandelkamers is meer 1 grote ruimte en het ziet eruit alsof ik 1940 binnenstapte. Ik zat heel relax in een hoekje en kon dus alles goed observeren; de jongen naast mij was duidelijk heeeeel ver weg. In 20 minuten niet 1x bewogen en z’n ogen keken bijna rechtstreeks z’n hersenen in. Daarnaast was het iets meer spectaculair; die man mocht naar de intensive care. Ja ja sensatie maar alles lag zo open en bloot...

Gisteren is het semester ook weer begonnen! Ik heb ook dit semester 4 vakken: ‘Media and Social Context’, ‘Global Communication’, ‘Psychology and Cinema’ en ‘Project Preparation’. Dit ter voorbereiding van m’n master thesis die ik gedeeltelijk dit semester en volgend semester moet gaan schrijven. Helaas heb ik nog geen onderwerp, maar daarvoor heb ik in de bibliotheek een zelfhulpboek gevonden. Voel me een echte nerd, maar doe alle ‘oefeningen’ zodat ik hopelijk snel met een onderwerp kom waar ik een jaartje mee aan de slag kan!

Ik ga er weer vandoor, poolen en tafelvoetbal spelen.

KUS X

Ps. Dit keer geen foto’s, in het ziekenhuis mocht ik helaas niet fotograferen ;)