De gevangenis

Dag lieve iedereen! Daar ben ik weer! En om gelijk maar te beginnen met een enorm interessante theorie over hoe kakkerlakken je thuis kunnen laten voelen. Begin me namelijk steeds meer thuis te voelen in m’n appartement. ;) Niet vanwege de kakkerlakken, maar meer dat sinds deze smeerpijpen er zijn m’n huisgenoten beginnen te snappen waarom je met 35 graden geen etensresten op de grond kunt laten liggen voor een paar dagen. Je kunt dus wel zeggen dat de kakkerlakken wonderen doen in ons kneuterige stulpje. Inmiddels ben ik wel een soort genocide tegen ze begonnen en heb ik genoeg gif verzameld om heel kakkerlakkenland binnen te vallen en te bezetten!

Natuurlijk wil ik jullie ook graag laten meedelen van mijn avonturen hier ‘Down Under’. Zoals vorige week vrijdag toen we een Night Tour kregen in de gevangenis van Fremantle (ongeveer een half uurtje onder Perth). Nou, dat was geen pretje voor mijn innerlijke persoontje, ik ben al geen held in het donker en in combinatie met spook verhalen kun je me weg dragen. Het begon allemaal heel goed met een bezoekje, toen het nog licht was, aan de markt. Waarna we heerlijk ‘fish and chips’ hebben gegeten in de haven. Terwijl het donker werd gingen we de richting de gevangenis.
Deze is gebouwd in de tijd dat de gevangenen uit Europa naar Australië werden verbannen (wat een straf?!) en zij moesten deze gevangenis dus eerst zelf bouwen. Het bizarre is dat diezelfde gevangenis tot 16 jaar geleden nog helemaal in gebruik was. We waren met best een grote groep dus werden we verdeeld in 2 kleinere groepen. Ik zat bij de laatste groep en had echt een geweldige gids. Ze werkte al jaren in de gevangenis als vrijwilliger en was compleet gestoord. Zo had ze al een paar keer ‘s nachts overnacht in de gevangenis, geheel vrijwillig om de ervaringen van de overleden gevangenen op te doen?! Omdat de gevangenis niet meer in gebruik is, alleen nog voor rondleidingen etc. was het er pikkedonker en kreeg iedereen een mini lantaarntje mee voor het noodzakelijke licht.
Het was echt heel indrukwekkend en doodeng tegelijkertijd. We kregen een rondleiding door verschillende compartimenten. En hoe dichter je naar de dodencel toeging hoe kleiner en benauwder ze werden, niet echt comfortabel. De sfeer die er hing was echt enorm griezelig en het was ook nog de herdenkingsdag van een executie. Daarbij vertelde onze gids enorm veel verhalen over allerlei paranormale dingen die er nog steeds gebeuren in de gevangenis, en ja ook tijdens rondleidingen. Zoals mensen die schimmen op de foto zetten, deuren die in ene dichtklappen of schaduwen die langs muren glijden terwijl er niemand is. Dit tegen de achtergrond van een verlaten gevangenis, met o.a. een bezichtiging van een strop inclusief gedetailleerde verhalen hoe dit precies in z’n werk gaat (zie foto), deed mij niet echt veel goed. Ben zelden zo bang geweest, het enige wat mij hielp was dat zelfs de gasten met de grootste mond in ene niets meer te zeggen hadden!!

Na dit toch wel (achteraf) gezien leuke en indrukwekkende avontuur, zit ik momenteel weer in het donker. Vanavond is er een ongeluk gebeurd op de campus. Ik ben helemaal goed, heb alleen toegekeken.. Iemand heeft met zijn auto een elektriciteitspaal geraakt en nu zitten we in het pikkedonker sinds ongeveer 20.15 uur. Het mooie is wel dat de politie kwam maar niets kon (of wilde) doen en dat ze dus het ‘heel relax’ laten liggen tot morgenochtend om het te fixen.. alles op z’n tijd hier!

Dikke kus x

PS. Voor iedereen die het me vraagt (bijna dagelijks) de mannen zijn hier breed, gespierd en gebruind maar niet erg groot van stuk. En met minder mag en kan ik helaas niet thuis komen..